Danuta Stenka

Od 2003 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwentka Studium Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1984). Aktorka teatrów: Współczesnego w Szczecinie (1984–1988), Nowego w Poznaniu (1988–1991) oraz teatrów warszawskich: Dramatycznego (1991–2001) i Rozmaitości (2001–2003, od 2003 roku – TR Warszawa).

Współpracowała z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, szczecińskim Teatrem Krypta, Wrocławskim Teatrem Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, Teatrem Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu, Miejskim Teatrem Miniatura w Gdańsku, scenami krakowskimi: Teatrem Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej, Teatrem Współczesnym, Teatrem Łaźnia Nowa, a także z teatrami warszawskimi: Adekwatnym, Warszawską Operą Kameralną, Sceną Prezentacje, Teatrem Dramatycznym, TR Warszawa, Nowym Teatrem, Teatrem Syrena oraz z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.

Laureatka nagród Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za role w spektaklach Ryszarda Majora zrealizowanych w Teatrze Współczesnym w Szczecinie: nagrody im. Hugona Morycińskiego za rolę Pauliny w Białym małżeństwie Różewicza (1985), wyróżnienia za rolę Zofii Plejtus w Matce Witkacego (1986), nagrody za rolę Mai Ochołowskiej w Opętanych wg Gombrowicza (1987). Uhonorowana nagrodami Opolskich Konfrontacji Teatralnych: wyróżnieniem za rolę Mai Ochołowskiej w Opętanych (1988), nagrodą za rolę Elmiry w przedstawieniu Tartuffe Molière’a w reżyserii Izabelli Cywińskiej w Teatrze Nowym w Poznaniu (1989), wyróżnieniem za rolę Zosi w Damach i huzarach Fredry w reżyserii Janusza Nyczaka w Teatrze Nowym w Poznaniu (1990). Laureatka nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia za osiągnięcia aktorskie, w szczególności za role Mai Ochołowskiej w Opętanych oraz Panny Młodej w Weselu Wyspiańskiego w reżyserii Ryszarda Majora w Teatrze Współczesnym w Szczecinie (1988). Wyróżniona nagrodami Kaliskich Spotkań Teatralnych: nagrodą główną za rolę Elmiry w przedstawieniu Tartuffe (1989) oraz nagrodą za rolę Zosi w Damach i huzarach (1990). Za rolę Bradshaw w Zwycięstwie Barkera w reżyserii Heleny Kaut-Howson we Wrocławskim Teatrze Współczesnym uhonorowana nagrodą aktorską na 2. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2003) oraz Nagrodą Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru (2004). Wyróżniona nagrodą publiczności za role Bradshaw w Zwycięstwie oraz Helene w Uroczystości Rukova i Vinterberga w reżyserii Grzegorza Jarzyny w Teatrze Rozmaitości w Warszawie na 10. Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi (2004). Uhonorowana Paszportem „Polityki” w kategorii „Teatr” za rolę Bradshaw w Zwycięstwie oraz „za urodę, subtelność, rzetelność i wszechstronność w zawodzie aktorskim”. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą rolę kobiecą, rolę Ellidy Wangel w Kobiecie z morza wg Ibsena w reżyserii Roberta Wilsona w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (2006). Nagrodzona za role w przedstawieniach Grzegorza Jarzyny w TR Warszawa: Lucii w przedstawieniu T.E.O.R.E.M.A.T Pasoliniego w 5. Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej (2010) i Wiktorii Gordon w Drugiej kobiecie wg Cassavetesa – nagrodą dla najlepszej aktorki na 7. Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Boska Komedia” w Krakowie (2014). Za rolę Charlotty w Sonacie jesiennej Bergmana w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego w Teatrze Narodowym została uhonorowana Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida (2021), Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza (2021), Grand Prix 61. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2021) oraz nagrodą aktorską na 14. Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Boska Komedia” w Krakowie (2021).
Laureatka Nagrody im. Ireny Solskiej za wybitne osiągnięcia aktorskie (2020).

Uhonorowana nagrodą im. Janusza Warneckiego za rolę Żony w Odejściu głodomora Różewicza w reżyserii Jana Werenyci na Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie (1997) oraz nagrodami Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie: nagrodą im. Janusza Warneckiego za rolę tytułową w słuchowisku Oksana Odojewskiego w reżyserii Janusza Kukuły (2002), honorowym wyróżnieniem za rolę Lady Milford w telewizyjnej Intrydze i miłości Schillera w reżyserii Macieja Prusa (2005) oraz nagrodą aktorską za rolę Gwinony w słuchowisku Lilla Weneda Słowackiego w reżyserii Dariusza Błaszczyka (2017). Laureatka Wielkiego Splendora, nagrody Teatru Polskiego Radia (2003) i Złotego Mikrofonu za wybitne role wykreowane w Teatrze Polskiego Radia (2011).

Wyróżniona nagrodą aktorską za rolę Alicji Jaworskiej w filmie Teresy Kotlarczyk Odwiedź mnie we śnie na 4. Przeglądzie Filmowym „Prowincjonalia” w Słupcy (1997). Laureatka Złotej Kaczki, nagrody miesięcznika „Film” (2003). Za rolę George Sand w filmie Jerzego Antczaka Chopin. Pragnienie miłości uhonorowana nagrodami: za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym „Stożary” w Kijowie (2003) i Międzynarodowym Festiwalu Filmowym „Listopad” w Mińsku (2003), a także Orłem – Polską Nagrodą Filmową (2003). Orła – Polską Nagrodę Filmową otrzymała także za na najlepszą drugoplanową rolę kobiecą, za rolę generałowej Róży w Katyniu Andrzeja Wajdy (2008). Wyróżniona nagrodą w kategorii „najlepsza aktorka” za rolę Teresy w Janku Piotra J. Lewandowskiego na festiwalu Najlepsze Niezależne Filmy Świata „Grand Off” w Warszawie (2009). Uhonorowana Nagrodą Prezydenta Gdańska „Neptun”, wręczaną podczas gdańskiego Festiwalu Solidarity of Arts (2017).

Laureatka nagrody w plebiscycie „Młodzi Miłośnicy Melpomeny” (1988), Medalu Młodej Sztuki (1990); wyróżniona II miejscem w Złotej Piątce, plebiscycie czytelników „TeleRzeczpospolitej” (2005) oraz Fenomenem „Przekroju” (2010).

Odznaczona Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2011).

Role w Teatrze Narodowym: